Οτι δεν είχα ποτέ ακούσει ξανά Λία Βίσση έτσι όπως τώρα, θα το πω!
Οτι με γέμιζε τόσο πολύ πάντα όσο αυτές τις μέρες, δεν θα το πω!
Οτι είναι φρέσκια τρέλα πολλών στιγμών -μιας και δηλώνω συλλέκτης στιγμών- θα το πώ!
Οτι η απουσία που ακούω τώρα δεν είναι όπως η αίσθηση της απουσίας, όπως με διαφεντεύει συχνά, θα το πω και αυτό!!
Enough με τα οτι!
Τώρα έτσι κι αλλιώς την περιμένω την απουσία. Γιατί με συμφέρει που γνωρίζω τον τρόπο, που θα την κάνω να νιώσει απουσία!
Με κενό ανάμεσα.. άλλο εγώ και άλλο αυτή, έτσι δεν είναι? (τζούρα και κρασί)
Ω, μα δεν είναι φρικτό που ακούγεται τόσο καθημερινό ενώ δεν είναι?
Προσωρινή παρατήρηση: Δεν άρχισα με γερούνδιο σήμερα και έτσι ένα τσιγάρο λέξεις ήταν μια χαρά!
-υπο αναμονή-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου