Το μπάνιο ήταν αλλιώς απ' την αρχή ως και το τέλος. Αυτή η σύσκεψη μες την καμπίνα που έρχεται όλος σου ο θυμός, όλη σου η κακή αίσθηση και κάθε άγχος να αποφασίσουν, αν θα βγεις τελικά και θα τουρτουριάζεις η όχι!
Και να κοιτάζω απο ψηλά το πέλμα του κάθε ποδιού να κοκκινίζει από την χαρά. Και να μένω έτσι να το ζηλεύω. Ραγδαία λύτρωση και κυκλική. Τόσο που αν σε πάταγα θα ούρλιαζες. Όλο άξιζε από την αρχή του μέχρι το τέλος του. Αλλά αυτό χωρίς τις μεταξύ κυκλοθυμίες. Τις γνωστές. Που σε τρελένουν.
Το σφουγγάρι είχε άλλο, διαφορετικό, πιο έντονο ζούλιγμα από τις γνωστές ώρες μέσα στο μπάνιο. Θύμιζε λίγο την άλλη σου όψη. Την ζωντανή. Και έτσι αγριεύτηκα λίγο.
Είναι φορές που βρέχει μέσα στο μπάνιο και ας υπάρχει οροφή. Να θες να πιείς την υγρασία που στάζει η οροφή. Μπας και αλλάξει μεθοδικά καμιά επαφή με τον κόσμο έξω απ' το μπάνιο. Αλλά τίποτε. Αρχίζει και τελειώνει το νερό. Αλλά θα μου φανεί και κρύο, καυτό.
Σήμερα δεν ήθελα να τελειώσει. Με τίποτα. Μιλούσα απο μέσα μου και με άκουγα σα να φωνάζω. Ακριβώς όπως όταν υπάρχουν οι λάθος εμπιστοσύνες. Που φωνάζουν με ηχό να τις ξεκόψεις. Και ποτέ δεν τις ακούς.
Σήμερα χάθηκα στο 2 επι 2 μπάνιο. Μικρό αλλά αχάριστα αρκετό για να γίνει λαβύρινθος.
Σιωπή μετά στον καθρέπτη. Και τα λίγα μου γένια πιο μακριά απο ποτέ.
Λες και μεγάλωσαν έτσι γρήγορα επίτηδες.
Για να μου δείξουν και αυτά οτι πάει καιρός.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου