Μεγάλο διάστημα.
Δεν φλέρταρα με τον φακό. Είναι οι αρχές, παράξενες και θέλουν χρώμα.
Τρέμει ο στόχος και είναι σκοπός Χερουβικός. Σαν τραγική ειρωνεία. Μέθα_
Τι έγινε; Χάσαμε την μοναξιά; Ήρθαμε εδώ. Ανακαλύψαμε την φωτιά μας. Είχα πειράξει το κοντραστ στο θέμα και μου άφησε κηλίδες ντροπής. Τώρα έμαθα. "Δεν θα μείνει τίποτα όρθιο" λες.
Χρειάζομαι αέρα ξανά. Απ' το ταξίδι και μετά μου ήρθε στην μούρη με φόρα. Ξέρεις, έχω ανοίξει το τετράδιο μου στην μέση ακριβώς. Οι σελίδες οι ενωμένες. Αυτές που δεν χρειάζεται να θυσιάσω μόνο τη μία. Σαν δυο ευκαιρίες που είχα ανάγκη να διαλέξω τη μία. Σαν τότε. Τώρα γελάω που ανακαλύπτω το κόλπο. Θα τραβήξω όλο το κομμάτι. Το συρραπτικό δεν θα αντισταθεί καν.
Έχω μείνει να παρατάω το μέλλον μου στην τύχη του. Θα μπω σε μπελάδες ξανά. Το περιμένω πως και πως. Ήρθαν τα φάλτσα τώρα και με ξέκαναν. Πέρασε φυσικά και το κόψιμο και το ράψιμο. Αυτών που μας κρατάνε. Λήθη.
Η μουσική έγινε συναστρία σήμερα και η παρέα μου με άφησε να περπατήσω πάνω της ελεύθερα χωρίς να με διακόψει λεπτό. Λύση.
Επόπτης έμαθε τις παλιές μου συνταγές. Εσύ είσαι αυτός. Ο επόπτης μου. Το ιατρείο της ενοχής μου. Η λυρική μου ανακωχή. Λήξη.
Σε αυτό το κλίμα θέλω να συνεχίσει η ζωή μου. Όχι στο εύκρατο. Κι εσυ το προτιμάς.
Κι εγώ το ξέρω κι εσύ το ξέρεις. -ΜΙΚΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ- Το καλοκαίρι φτάνει ακριβώς όπως φεύγει η κιτρινίλα του προσώπου μου. Το αυριανό θα ΄ναι κρίμα να μην το δεις. Θα το σώσω όμως κάπου. Θα το ανακυκλώσω μετά και θα το πετάξω ξανά. Εκείνο μου λείπει άσκημα. Μέχρι να το ξαναπάρω στα χέρια μου θα σκέφτομαι την λιακάδα. Εκείνη που ξύπνησε μέσα μου όταν σε γούσταρα για πρώτη φορά.
3 τραγούδια για ένα καλοκαίρι και το χέρι σου στην πλάτη μου να με ζεσταίνει. Να μην φωτοσυνθέτει το σώμα μου απο κάτω. Κόντρα. Ήλιος. Αγιάζι.
Θα τελειώσει όλο αυτό ποτέ, μαζί του και η νύκτα; Θα πεθάνει ποτέ η μαία του κόσμου σου;
Οι ανάσες μας θα γίνουν πλατωνικές και τα ανείπωτα θα έρθουν πιο κοντά μας. Οτι δεν είδαμε μέχρι σήμερα, μαζί θα το ζήσουμε. Θες; Χαίρομαι. Μόνος μου, χαίρομαι.
Και τελικά.. θα αφήσω το μεγάλο μου μέρος να με κάνει δικό του. Θα ανοίξω την αγκαλιά μου αυτή, όσο περισσότερο μπορώ. Θα περιμένω να έρθει. Σχεδόν εδώ είναι.
Σήμερα σε ζήταγα μήνα. Σήμερα κατάλαβα γιατί έχεις δεν έχεις πάντα 30 μέρες. Σήμερα είδα χωρίς φως.
Και είναι καλύτερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου