Ρολάρισμα στο πάτωμα.

Το καλοκαίρι είναι η βέρα σου.

Σαν το καλοκαίρι ποτέ δεν θα χαθείς.

Μαζί με σένα γέμισε γέμισε και το τασάκι και το καλοκαίρι.



Παραδόξως φλύαρος αλλά τελικά με αντίλαλο είπες αυτό που ήθελες. Άρχισαν τα εύκολα να γίνονται δύσκολα και το αντίστροφο. Αυτή η παλινδρομική ρουλέτα, να κυβερνά τις λέξεις, τα γκάζια, τις γεύσεις και τα βλέμματα ποτέ δεν θα πάψει να γυρνά. Είναι ο τροχός της τύχης. (Στο ζεστό κρεββάτι που κοιμάμαι μαζί με τα κενά μου, έρχεται κάθε μέρα και η θεία Φρίκη.)
Δεν θα πέσω με τα μούτρα να με δεις. Θα μείνω περισσότερο. Ευχαρίστησε με. Μάθε μου πως να γλιστρώ και να μην πέφτω. Ζήτα μου να σου διαβάσω αυτό που σπαταλάει το μυαλό μου. Κέρνα την ντροπή και την αμηχανία μας λίγο κρασί, αλλά.. όχι από αυτό που πίνουμε τώρα. Δεν χρωστάει πουθενά ούτε η μέθεξη ούτε η ματιά σου. Όλα καλά.
Έμαθαν μερικοί να ζητάνε και άλλοι να συζητάνε. Αυτό είναι το απών μας, η σιγουριά μας.. η κλεμμένη σιγουριά απ' τα χαμόγελα των άλλων. Χαρά μου να σε πιλοτάρω αλλά να με αφήνεις να ξεκουράζομαι και να με μπουκώνεις ανάσες γεμάτες κρεσέντο. Μην κοιτάς χωρίς εμένα την οθόνη! Αν θες να δεις κάτι άλλο ρίξε μια ματιά σ' αυτά που σου ψιθυρίζω. Τα χθεσινά - Τα κυκλικά - Τ' ανείπωτα.


Γέμισα και τώρα δεν αδειάζει όλο αυτό με καμία πίστη. Η διαδικασία να γεμίσεις είναι από δύσκολη ως και μάταια. Δεν θέλω τυφλές ελπίδες, όσο δεν τις θέλει και η Μελίνα.
Μπορεί εγώ παραπάνω. Εγώ μπορεί να της θάβω κιόλας. Μερικές φορές μόνο. Ίσως πέντε η έξι φορές το χρόνο να της γεύομαι να δω πως είναι, τι έχασα τόσο καιρό. Αλλά χαίρομαι που όσο ηδονικές και να ΄ναι δεν τις συνήθισα. Έχω πολύ καιρό να σκηνοθετήσω, ρίμες!

Πόσο ζήσαμε το καλοκαίρι και πόσο θα ζήσουμε αυτό που άρχισε;
Έβρασε - Κόχλασε - Ήρθε.