ησυχάζεις

Δεν έρχεται η ώρα να τρέξεις να αγκαλιάσεις το μοιραίο πρόσωπο στην πιο λογική στιγμή.
(εδώ στέκεσαι και λες, θα αντέξω ή θα με αντέξεις;)

Το τοπίο αρχίζει να ξεκαθαρίζει και ο χρόνος κλείνει με τις χειρότερες εντυπώσεις οι οποίες -θες δεν θες- σου υπογράφουν πως ότι έζησες -καλό η κακό για σένα πάντα- θα είναι και εγγύηση για ένα εξασφαλισμένο μελλοντικό παρόν.

Γονατίζεις, σφίγγεις με απέραντο δέος το μεγάλο σου λάθος και εκείνο πεθαίνει μέσα στα χέρια σου.. Από την πιο αγαπησιάρικη αγκαλιά σου.. Ασφυκτιά..
Λες και έληξε ξαφνικά ο χαρακτήρας σου. Νιώθεις σαν να σου πετάνε κατάμουτρα μια αναπηρία αδύνατο να συμβιβαστείς με αυτήν.

Πώς πας τώρα να πεις στον ουρανό τι έγινε και να σε πιστέψει;
Χάνεσαι; Πιάνεσαι;

Ασφαλώς και μετά από λίγη ώρα μυρικάζεις και ανακτάς απαντήσεις στο μισακό μυαλό σου.
Τα λες όλα στη φόρα και πριν προλάβει να σου αποδείξει ο χρόνος πως η δικαιοσύνη έχει κλείσει τα μάτια της με μαντήλι.

Περνάνε λίγες ώρες και σε διαφεντεύει μια χαρά προσωρινή και χαμογελάς σαν χαζός τόσο γλυκά...
Σα να βλέπεις τις ομορφιές της ζωής σου να χορεύουν διονυσιακά σε τσιμπούσι και την άρπα παίζεις εσύ...

... εσύ που πάντα το ήθελες τόσο αυτό.

Πάει κι αυτό. Ξεκινάνε νέες μέρες. Ο χρόνος σου δίνει την ευκαιρία να δεχτείς το κίνητρο αυτό χωρίς αντάλλαγμα. Ότι και καλά πρέπει εσύ με τέτοιο παρελθόν, να πεις πως τώρα είναι μια νέα αρχή. Γελάς με την μαλακία που ανακαλύπτεις πως δεν υφίσταται και τότε όλα ξανά σκοτεινιάζουν..

Επόμενο βήμα λίγο πριν γίνουν όλα αυτά είναι η πρόταση που περίμενες από ένα θετικό παρελθόν-παρόν να γίνει σε ακατάλληλη στιγμή. Ε τότε περπατάς πάνω σε σύρματα ρεύματος και το απολαμβάνεις κιόλας.

3 λεπτά πριν στρογγυλέψει το ρολόι μυρίζεις υπέροχα και είσαι έτοιμος να συντάξεις άρθρο που θα συμπράττει με το είναι σου & του.
(ξανακοιτάς το ρολόι) (ανάσα και μια υπέροχη χροιά στην φωνή σου.. σα να ψιθυρίζεις κρυωμένος..)

Ξαφνικά περνάς στην δεύτερη διάσταση σου ξανά και τα βλέπεις όλα πρωινά..
όλα με τόνο χαραυγής. όλα μισοσκότεινα..


Τώρα ζεις την αληθινή χαρά.
Τώρα σε πείθει.
Τώρα διαλέγεις χαμόγελα.. γιατί είναι όλα δικά σου...

και ησυχάζεις..

ήσυχα.

Ζέφυρος

Μια την φορά σου επιτρέπει να ανοίγεις και να ζητάς ότι θες. Σε μπερδεύει αλλά είναι αυτό που τελικά ψαχουλεύεις.

Το αεράκι με φυσά από τα δυτικά και είναι αυτό που θυμίζει χαραυγές. Τιμαλφείς παραστάσεις. Δεν πετάω τίποτα κι όμως κάνει τον γύρω των σωμάτων και γυρνάει πάλι σε εμένα.

Επέλεξα πια το περισσότερο εναργές γιατί αυτό με βοηθά να δίνω λογαριασμό σε αυτά που με ενοχλούν και με πονάνε. Αυτό είναι αέρας. Γι αυτό το αεράκι σου μιλάω και απευθύνομαι σε αυτούς που με δικάζουν.

Εδώ και μέρες ψάχνω τι πραγματικά με ορίζει και τι φταίει για την κατάσταση που επικρατεί αλλά όχι απλά ατέρμονο είναι..αλλά με σιγοντάρει κιόλας. Το φοράς σαν καφτάνι και σε κρύβει από αυτά που χαίρονται να ζουν με το θυμό σου. Θα μπορούσες να το πεις και φύρα.

Δεν μένει πια παρά μόνο να γίνουν πιο χαρούμενα τα νέα για να υπάρξει και χαμόγελο.
Το διττό μας να σωπάσει για λίγο και να αποκτήσουμε όλοι φτερά..

Το καλό δεν εδρεύει εκεί έξω αλλά σε αυτό το αεράκι που μας παρασύρει στην συναλλαγή με το κακό. Κι ανησυχούμε, άδικα.
Θέλω λίγο να καταρρακώσω τα δικά μου τα άπλυτα.. Να ξεφύγω στα παλιά μου και να γίνω για μια στιγμή αυτό που δείχνω με το δάχτυλο. Να δω πως θα νιώσω. Θα πληγωθώ ή όχι;




και τέλος, επειδή λείπει η πραγματική μας ευτυχία...
σαν πρόσμειξη θα μπει το τέλος. θα αρχίσουμε αλλιώς.
με συλλαβές και μια στράτα/στρατούλα.

με φάκελο φερέγγυο να στείλουμε εγωισμό στο μακρινό ταξίδι.



...ξύπνα με τον ζέφυρο και νιώσε τι θα πει σωτηρία!!!!!

sustain

με κοιτάς και χαμογελάς για να σε ευχαριστήσω,
σαν τις στιγμές χαράς όταν ακούγαμε μαζί την καρδιά μας.
φευγαλέες πίκρες και ρίγη μας διαπερνούν γιατί αλλάξαμε.
χαθήκανε όλα πια.
σαν τις ταράτσες τον χειμώνα, σαν τα χορτάρια τον θέρο.
Η στιγμές του μυαλού μας παρέρχονται κι αναμοχλεύουν.

έχω δικαίωμα να συντηρώ αρρωστημένες καταστάσεις.
εσύ δεν καταπολεμάς. γεννάς.
το κρύο που αρχίζει τώρα δεν θα σε παγώσει. θα σε τρελάνει.
θα θυμίζει αγκαλιές και κρύα νεύματα τους περσινούς χειμώνες.

dawn. unplugged.

Δέσμευση δεν θα υπάρχει.
δοκιμή μόνο σαν αντίσταση.

γλέντια θρήνου'
καλαμιές στο πέρασμα για τον παράδεισο.

κι όλα τα πήρε μαζί του...