Επιπόλαια μπροστά σου.

Συχνά μετράμε τα υπονοούμενα και δεν υπάρχουμε μπροστά τους. Είμαστε μικροί και αντέχουμε να βρίσκουμε μικρά παράθυρα με μεγάλες θέες.
Υπάρχουν πολλές φορές ευθύνες που δεν αναλαμβάνει κανείς και γεμίζουν δωμάτια μέχρι πάνω.

Σιφόνι δεν υπάρχει. Αποχέτευση ναι.

Πόση δύναμη έχεις μέσα σου να σέβεσαι χωρίς να το ξεχνάς. Πόσους κύκλους παρελθόν. Χυμαδιό.

Σαν το ανάθεμα που πήγες αρκετές φορές.
Θα πας ξανά πολλές φορές και γιατί φλερτάρεις με την αίσθηση της πάρτης σου.

Δεν είσαι νάρκισσος αλλά πλευρίζεις στα κενά σου. Αιώρα στον ελεύθερο χρόνο σου.

Το μεγάλο κεφάλαιο είναι ο πόνος μας. Τον κοιτάμε με τα μάτια των πληγών μας/έρμαιο ανάμικτο με τις μοίρες μας, και ας ξέρουμε πως δεν υπάρχουν μάτια διαθέσιμα.

Πολλές φορές δεν πράττουμε όπως ανοίγουμε φακέλους. Μεθοδικά και μηχανικά γίνονται όλα. Δεν μας αγχώνει τίποτα γιατί οι πληροφορίες είναι αρκετές για να ηρεμήσουμε.
Ζούμε με αυτό που ποδοπατάμε αχάριστα..

Προβολή ίσον χρώμα.
Αγαπάς το χρώμα, κυκλώνεις το σταυρό.
Κι έτσι θα επέλθει ο κορεσμός για το νέο σου ψέμα.


Εσύ κοιτάς τα αδιέξοδα...
Και τ' αστέρια μιλάνε από ψηλά για το πομπές σου.

Να κοιτάς τριγύρω.

Φτύσε.