"εεε ΞΥΠΝΑ! Ώρα για ύπνο."

Δεν θυμάμαι πότε εμπιστεύτηκα τελευταία φορά αλλά αυτό δεν είναι και παράλογο.
Θα με συγχωρέσεις κι εσύ και το καινούριο πράμα που σας αφήνω πίσω;
Θα το κάνεις. Γιατί μου χρωστάτε πολλά και αυτή δεν σας τη χαρίζω...

Διαβάζεις, γυρίζεις, βολεύεσαι. Γίνεσαι.. ναι γίνεσαι.
μόνο έτσι νιώθεις γιατί δεν σε καλύπτει ούτε το τέλειο ούτε το μισακό ούτε καν αυτό που πραγματικά ποθείς. Δεν χρωστάς τίποτα παρά μόνο στιγμές που έχεις ζήσει χάρη στων άλλων τις πλάτες. Δεν ξανανιώθεις χαρά παρά μόνο άσχημα για τις παράταιρες λαιμαργίες σου.

Σε αφήνω πίσω ξανά λοιπόν κι αυτή τη φορά -όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά- γιατί είσαι περιττό βάρος. κάνε μου την χάρη μόνο να μην αναρωτηθείς τον λόγο, αφού ο λόγος είσαι εσύ.

Δεν είναι το κακό στο αίμα μου αυτό αλλά που δεν αντέχω τον ύπνο σου μέσα στον δικό μου. Γι' αυτό σε ξυπνάω έτσι. Για να ξυπνήσεις και να βρεις εκείνον δίπλα σου και όχι εμένα.

θέλω να νιώσεις πόσο λυπάμαι που στο κάνω αυτό..
..κι ας ξυπνήσεις πιο γλυκά..





(αυτό το ξύπνημα πρέπει να αυτοκαταστραφεί)