όταν τραβάς τις γραμμές χωρίς να ορίζεις αποστάσεις γίνεται αυτό.
ότι κάνεις είναι καλό και ότι μαθαίνεις σε ενθουσιάζει στην αρχή και λες πάνω κάτω τα ίδια λόγια πάντα. τι γίνεται όμως όταν κάποια στιγμή έχει γίνει το σαμποτάζ στην κανονικότητα και ζεις κάτι μυρωδάτο;
λες, θα τα ξαναπώ κι αυτή τη φορά τα λες μια οκτάβα πιο πάνω γιατί αυτή τη φορά τα εννοείς.
κάνεις κύκλους γύρω από τη σκέψη της ημέρας η οποία είναι ένας κύκλος γύρω από το χαμόγελό του.
θέλεις να το πεις καινούριο γιατί είναι, αλλά δεν θες κιόλας αφού δεν το λες και "καινούριο" ρε παιδί μου...
----
..και ήρθες και ξάπλωσες πλάι μου. και δεν σε γεύτηκα ποτέ. Και σε πρώτο χρόνο απλά σε μούδιασα και με άφησες πιο πέρα..
χωρίς δεύτερη σκέψη.
----
Θα γίνει μεγάλη φάση ρε..
γιατί τώρα σιγά σιγά μαζί σου θα αλλάξουν σειρά όλες οι παραπάνω λέξεις. και θα φτιαχτεί ένα άλλο κειμενάκι.
το κειμενάκι σου.
