το κειμενάκι σου*

εδώ που με έφερες να γράφω το κειμενάκι σου.
έβλεπα την αγαπημένη σου ταινία εδώ και ώρες...



είναι τόσο τέλειο το παιχνίδι που παίζουμε με τις αναπνοές.
το σκέφτομαι από την δέκατη περίπου φορά που ήρθε ο ύπνος.

με πήρες και με έφερες εδώ να προσπαθώ να το κάνω. Αυτό. να συντάσσω το κειμενάκι σου*.


κοιτάζω το κολάζ μου και βλέπω τόσα εισιτήρια -από τα πάντα- και θα γίνουν με εσένα άλλα τόσα.
και να γνωρίζω ένα κάρο όμορφους ανθρώπους από σένα.

γράφω το κειμενάκι σου που με αφήνεις να το γράφω.


αυτά που άκουσα από σένα λίγο πριν θα με βάλουν για ύπνο και θα μου ψιθυρίζονται όλο το βράδυ στο αυτί.





πόσες φορές ακόμα θα γράψω ακόμα το κειμενάκι σου;
to be continued γιατί είναι καλά ως εδώ.
αύριο εξετάσεις!


ο χώρος μυρίζει σοκολάτα.
και το κειμενάκι σου*




(η φάση παραπάνω είναι κουπλέ κουπλέ ρεφρεν. κουπλε ρεφρεν γέφυρα ρεφρεν)

έ;

super.glue

όταν τραβάς τις γραμμές χωρίς να ορίζεις αποστάσεις γίνεται αυτό.

ότι κάνεις είναι καλό και ότι μαθαίνεις σε ενθουσιάζει στην αρχή και λες πάνω κάτω τα ίδια λόγια πάντα. τι γίνεται όμως όταν κάποια στιγμή έχει γίνει το σαμποτάζ στην κανονικότητα και ζεις κάτι μυρωδάτο;

λες, θα τα ξαναπώ κι αυτή τη φορά τα λες μια οκτάβα πιο πάνω γιατί αυτή τη φορά τα εννοείς.

κάνεις κύκλους γύρω από τη σκέψη της ημέρας η οποία είναι ένας κύκλος γύρω από το χαμόγελό του.


θέλεις να το πεις καινούριο γιατί είναι, αλλά δεν θες κιόλας αφού δεν το λες και "καινούριο" ρε παιδί μου...

----

..και ήρθες και ξάπλωσες πλάι μου. και δεν σε γεύτηκα ποτέ. Και σε πρώτο χρόνο απλά σε μούδιασα και με άφησες πιο πέρα..

χωρίς δεύτερη σκέψη.

----





Θα γίνει μεγάλη φάση ρε..

γιατί τώρα σιγά σιγά μαζί σου θα αλλάξουν σειρά όλες οι παραπάνω λέξεις. και θα φτιαχτεί ένα άλλο κειμενάκι.




το κειμενάκι σου.