να σκοτώνεις το 13ο κουνούπι σε λιγότερο από μισή ώρα. Κάτι δεν πάει καλά εδώ.
Γενικά κάτι δεν πάει καλά με αυτή την πόλη. Θες να ξαναπετάξεις για τα μακρινά σου και δεν υπάρχει το χέρι αυτό που σε σπρώχνει να το κάνεις -έχει χαθεί ξαφνικά- και δεν υπάρχει ευκολία καμία για να σπρωχτείς μόνος.
Η πιο τραγική κατάσταση στα χρονικά.. Η φάση όλα ή τίποτα. Και τώρα το όλα. Και να πρέπει να διαλέξεις. Είναι κρυφή λύπη όλο αυτό. Θες ξανά το τίποτα κι ας είναι αυτό που είναι. Το 'χεις όμως δοκιμάσει και ξέρεις πως είναι. Και το προτιμάς διάολε, το προτιμάς!!!!!
Θέλεις και πάλι να μιζεριάζεις και να ζητάς μια αλλαγή, κάτι καινούριο.
Ξανασκέφτομαι όμως και τελικά χαίρομαι που ήρθαν όλα μαζί τώρα, έστω. Είσαι 21 και όλα σε πιέζουν να σκεφτείς λες και αύριο μπαίνεις στα γηρατειά.
Τελικά, έχεις το ελεύθερο, να πέσεις σε ένα ηλίθιο κενό και να ταλαντευτείς και να ζυγίσεις καταστάσεις.
Και μετά ζεις. Έχεις χάσει ύπνο από το άγχος και κιλά από την ανορεξία, μα όλα αυτά σε έκσταση γλυκιά, σαν μαθήματα πιάνου και χαράματα σε ψηλά μέρη. Ενδελεχώς και η καλημέρα μετά φέρνει το χαμόγελο σε κάθε πράξη που θα κάνεις.
Γνωρίζεις πρόσωπα-αφετηρίες και χαρακτήρες χωρίς κανένα πρόσωπο. Πέφτεις σε έρωτα και με τα δύο. Βλέπεις τα παραπάνω μετά με άλλο μάτι και ορίζεις νέες καταστάσεις. Νιώθεις σαν τον Κεμάλ, ότι θα αλλάξεις εσύ τον κόσμο και χαίρεσαι μόνος σου.
Νιώθω ευθύς και σα να μην θέλω καν να βήξω λες και φυλάω στα μέσα μου την αιώνια ευτυχία. Χαζογελάω χωρίς λόγο ανακατεύοντας τον καφέ και νιώθω άμυαλος. Το απολαμβάνω και τελειώνω, με ένα τέλειο χαρμάνι. Σαν από όλες μου τι καλές αναμνήσεις μαζί... από σένα, από εκείνον, από αυτή...
Θέλω να κλείσω τώρα και να ξαπλώσω για πρώτη φορά προσπαθώντας να αλλάξω ξαπλωμένος ότι με χαλάει εδώ και ότι με φτιάχνει να το κάνω διπλάσιο. Να κοιμηθώ λίγο μόνο -όσο είναι όμως- και να ξυπνήσω με την φίλη αυτή και να πιούμε τον πρωινό μας απλά κοιτώντας γύρω και λέγοντας απλά τα απαραίτητα.
Έτσι θα μου έρθει μια όρεξη τρελή να την ξεναγήσω στα μέρη αυτά που τα έχει περπατήσει χιλιάδες φορές, να της δείξω τα δικά μου βιώματα από όλα αυτά.
Αυτή η πόλη είναι πολύ πόλη.
Οι δικοί μου ξένοι όμως με στοιχειώνουν.
Γι' αυτό θα έρθω ένα βήμα πιο κοντά τους.
///βλέπω στεριά.
