Χωρίς να περάσει καιρός, γίναμε κλωστές δεμένες ολοκληρωτικά. Ερμητικά μου ανακοινώνει το γεγονός οτι αλλάξανε πολλά. Χώρια τα δέματα, οι αγκαλιές και οι πορσελάνινες λέξεις.
Κάθομαι και σκέφτομαι τώρα. Κάνω μικρές προσθέσεις σε θέματα σημαντικά. Η απόχρωση είναι μια και καμία άλλη δεν χωράει στην άρση του φιλιού μου. Οι πιο σημαντικές μέρες του καλοκαιριού περάσαν δίπλα στα νερά μιας θεάς. Αρτέμιδα την έλεγαν και αυτό τα λέει όλα. Τα φύλλα ήταν εκεί για μένα και το μονοπάτι προς τη θάλασσα ήταν ανοιχτό για κάθε στιγμή που ένιωθα μακριά σου...
Μπαίνω μέσα της και αρχίζω να ακούω ξανά την καρδιά μου έτσι όπως ποτέ δεν την άκουσα.
Προς στιγμήν ήθελα να γίνω φιλμ και να καώ την ώρα που χάραζε. Μου μάθαινες εσύ κάποτε πως να καίγομαι. Με πλήρωνε η σκέψη σου για να γίνει το βλέμμα μου καπνός.
Δεν θέλω να αλλάξει ο κόσμος που ονειρεύομαι αλλά εκείνος που ζητάει συνέχεια. Αυτό σκεφτόμουν κάθε μέρα και με την βοήθεια του τόπου που πατούσα γινόμουν δυνατός. Και τώρα πάλι να μετράω γραμμές. Μικρές λεπτές γραμμές που σημαίνουν πολλά. Δεν υπάρχει κανείς να τις κοιτάξει. Μόνο τα πουλιά που έρχονται με τον νέο χειμώνα και πατάνε πάνω τους. Θα έρθεις πίσω να με δεις. Εγώ ξεκινάω με φόβο αλλά χωρίς χρώμα...
Τα πανιά μου θα τα σκίζει ο αέρας και δεν ζητάει κανείς την γνώμη μου. Θυμάμαι παράλληλα τον βράχο και τα νερά. Χωρίς θλίψη και χωρίς περιβάλλον να ρέει.
Μπλε σκέψεις, όταν πίνεις μπρούσκο κρασί και μεθάς με τις λαβές. Το ένα φέρνει το άλλο και γίνονται διάφορα που μας χαλάνε. Όπως μας δυναμώνει το πρώτο φιλί. Έτσι κι αυτό μας καταφέρνει. Να χτυπάμε τα σώματά μας στα βράχια και να πέφτουν κόκκινες οι δυνάμεις μας μέσα στο αλάτι.
Δεν τελείωσε ακόμη πιστεύω ο Αύγουστός μου, εμένα. Γιατί έτσι ήθελα να είμαι πάντα, να πονάω βουβά και να περνάω ζωή χαρισάμενη.
Λες κι έχει μείνει ακόμα στο ρουθούνι μου μυρίζω τις στιγμές και τα χορτάρια του πριν. Αυτό το πριν που έμεινε αχνό, κάτι μέρες πίσω..
Ο φακός άναψε τελικά και δεν θα σβήσει ξανά. Αλλαξαμε μαζί τις μπαταρίες. Μην σκέφτεσαι πότε θα τελειώσει η ενέργεια του.
Το φως του δεν θα σβήσει μαζί μας..
Κράτα τον γιατί ακόμα δεν χάραξε..
Θα φέξει μετά..
Το περιμένω.
